Eind januari ben ik naar Jever in Duitsland afgereisd om te kijken hoe een traditionele textieltechniek nog steeds uitgevoerd wordt. Van oudsher werd in Noord Groningen textiel gedragen met ‘blauwdrukken’. Met houten stempels werden patronen aangebracht en de stof werd in een indigo verfbad geverfd. Het is een ‘resist dye’ wat inhoudt dat er met de houten stempels een pasta wordt aangebracht en de delen waar de pasta zit blijven ongeverfd.
Georg Starck werkt nog met deze techniek en heeft een aantal jaren geleden geëxposeerd in de Borg Verhildersum. Helaas wou hij niet zijn recept voor de pasta geven maar vertelde me wel dat hij er klei en arabische gom in doet. Een oud recept wat van oorsprong met de V.O.C. tijd naar Nederland is gekomen.
Ik doe nu een onderzoekje hoe ik met Groningse klei een ‘resist’ pasta kan maken en gebruiken om blauwdrukken te maken van Ulrum.
Verder ben ik een paar mensen gaan interviewen, kijken wat er speelt in Ulrum. Ik kwam erachter dat er nog een hoop vrouwen zijn die sokken breien, weduwes met een verhaal. Een daarvan is Aaltje Dijkstra.
“Ik weet niet hoeveel kniekousjes en sokken dat ik gebreid heb. Kniekousjes heb ik gebreid voor m’n kleinkinderen, en sokken heb ik gebreid voor mijn schoonzoon want die zat op een boot. Nou voor mijn man heb ik sokken gebreid.”
Ook sprak ik Peter van de antiekshop over het leven in Ulrum.
“Je weet dat het hier altijd waait, dat zei ik dus, altijd fris hier, gezonde lucht.”
Ondanks de harde wind waren toch een hoop mensen te vinden op het voetbalveld. Ulrum tegen Zoutkamp, dat kan natuurlijk niet gemist worden.
En sprak ik nog een jongen op straat.
“Ze zitten gewoon lekker.”
Deze ontmoetingen wil ik gaan koppelen aan mijn blauwdrukken. Een imprint van het leven van alledag in Ulrum.
