Het is mooi weer en het dorp ziet er stralend uit. Het is fijn om na een lange reis zo op de eindbestemming aan te komen. Tuurlijk, ik zie de lege winkelpanden, maar er rennen ook spelende kinderen over straat en ik zie mensen bezig om de tuin lente klaar te maken. Als ik dan ook nog de informatiefolder zie met wat er allemaal gebeurt in Ulrum, dan ben ik onder de indruk.
Mijn bezoek aan Ulrum gebruik ik ook om een stuk te schrijven over leefbaarheid en voorzieningen. Ulrum leek mij daar een prima plek voor. De afgelopen tijd heb ik al een beetje lopen denken over het stuk, maar ik kon nog niet echt een goede invalshoek vinden. Boven in de woonkamer die ooit van de ‘ oude Luth’ was zo hoorde ik, ben ik begonnen met leefbaarheid. Wat is dat eigenlijk?
Vaak wordt leefbaarheid gerelateerd aan het voorzieningenniveau in een dorp of wijk. Het is echter meer, veel meer. In de jaren zestig definieerde een Wageningse hoogleraar het als volgt: Leefbaarheid omvat:
– de situatie van het inkomen en sociale zekerheid
– de verzorgingssituatie (aanwezige voorzieningen)
– het fysieke woonklimaat (waardering voor woning en woonomgeving)
– het sociale klimaat (waardering van sociale contacten)
– het bestuurlijk klimaat (de mogelijke betrokkenheid van bewoners bij de lokale besluitvorming)
– bereikbaarheid (de bereikbaarheid van voorzieningen elders en van de destreffende kern van buitenaf).
Leefbaarheid is dus een veel omvattend subjectief begrip. De ene persoon hecht namelijk meer waarde aan de woning en de ander meer aan sociale contacten. Ik denk dat ik dat maar goed duidelijk ga maken in het stuk.
Als ik dan met een buitenstaanders blik naar Ulrum kijk, zie ik dat jullie samen werken aan de leefbaarheid van het dorp. Al verdwijnen er voorzieningen, de sociale kracht van het dorp is sterk en lijkt steeds sterker te worden naar mate er meer voorzieningen verdwijnen. Er worden daardoor namelijk ook weer nieuwe dingen opgezet. Vanuit een noodzaak ontstaat weer iets nieuws (sense of urgency wordt dit wel genoemd). Ulrum past dan ook prima onder de noemer Krachtige kernen. Zoals wij bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen de dorpen noemen die zelf actief werken aan hun toekomst.
Groet, Korrie
