De smaak van Ulrum – Tineke en Fokke Tuma

Donderdag

Bij wie: Tineke, Fokke en Jacco Tuma
Aan tafel om: 17:45 uur
Op tafel: Gekookte aardappelen, spruitjes met groentemix en spek en kipschnitzel
Toe: Verschillende soorten vla

Als ik net voor vijven de deur uitloop ruik ik het meteen: in Ulrum staan de pannen al vroeg op het vuur. Tijdens mijn wandeling van  pand Luth naar de Singel probeer ik de verschillende etensgeuren van elkaar te onderscheiden. Wat ruik ik precies? En hoe zou het zijn om elke avond tussen 17 en 18 uur te eten? Thuis in Velp ben ik vaak pas tegen 19 uur thuis. En dan moet het boodschappen doen en het (nadenken over wat ik ga) koken nog beginnen.

Nog langer mijmeren gaat niet: ik ben er al. De afstanden zijn kort hierin Ulrum. Ook bij Tineke en Fokke staan de pannen al op het vuur. Terwijl ik uitbundig word begroet door de huisdieren, rondt Tineke het eten af. We eten spruitjes vandaag. Maar dan wel op haar manier. En dat betekent dat er heel wat meer in de pan zit dan spruitjes alleen. “Ik doe er spekjes doorheen, maar ook prei en andere groente”, vertelt ze terwijl ik in de pan gluur. “En de aardappelen zijn dit keer geen Frieslanders, zoals op je eerdere eetadressen”, zegt ze lachend. “Vanavond eten we Bildtstar aardappelen.” Een goed gevulde, dikke jus en een knapperige kipschnitzel maken het eten compleet.

Tijden het eten vertelt Tineke over het aannemersbedrijf van Fokke. En natuurlijk over haar eigen baantjes. In de groentewinkel van Pruim, bijvoorbeeld. Mooi werk, vindt ze. Zeker omdat je kunt zien dat ze er echt mee bezig zijn waar hun groenten vandaan komt: zoveel mogelijk uit de buurt. “Als we naar een markt rijden kan hij zo aanwijzen waar zijn aardappels vandaan komen. En ze snijden alles zelf.” Er klinkt zelfs wat trots door. “Ja, dat besefte ik deze week weer. Ik vind het echt mooi en knap hoe ze dat doen.”

De rest van de avond vliegt voorbij. Ik hoor prachtige stapverhalen van Jacco, we praten over de verschillen tussen mensen in de omringende dorpen en natuurlijk gaat het ook over de Spar. En als ik wegga maken we nog snel een  afspraak: de volgende keer dat ik in de buurt ben laat ik het tijdig weten. Dan maakt Tineke haar arbeiderstaart. Zowaar een gerecht waarvan ik écht nog nooit had gehoord. Reden genoeg om snel terug te komen dus 🙂

De kat maakte dankbaar gebruik van de ruimte in mijn tas.